معنی روحانیان زرتشتی

مغان

موبد

مغ

مغ

هاوشت

مغ ها در طول تاریخ در سه دسته قرار می گرفتند: مغ میترایی، مغ مادی و مغ زرتشتی. بنا به روایتی در اصل خاندانی از مادها بودند که اجرای امورات مذهبی را بر عهده داشتند. با روی کار آمدن هخامنشیان مغان همچنان تولیت امور مذهبی را حفظ کردند و عرصهٔ فعالیت آن‌ها دیگر منحصر به مردمان ماد نبود. در دوران ساسانیان مغ به پایین‌ترین مرتبه از رده‌بندی روحانیت زرتشتی گفته می‌شد.

هاوشت

گات

گات

مزدک

روحانیان. (اِ مرکب) رجوع به روحانی بضم را شود.

خیمه ٔ روحانیان. [خ َ / خ ِ م َ / م ِ ی ِ] (ترکیب اضافی) کنایه از آسمان. خیمه ٔ دهر. (برهان قاطع) (ناظم الاطباء) (آنندراج).

زرتشتی. [زَ ت ُ] (ص نسبی) زردشتی. منسوب به زرتشت. کسی که دارای دین زرتشت است. بهدین. (فرهنگ فارسی معین). گبر. زردشتی بهدین. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). || آیین زرشت. دین زردشت. بهدینی. (فرهنگ فارسی معین).

ساقی روحانیان. [ی ِ] (اِخ) کنایه از آدم صفی (ع) است. (برهان) (آنندراج) (مجموعه ٔ مترادفات ص 106). || و بعضی گویند کنایه از جبرئیل باشد. || شیطان را نیز گفته اند. (برهان) (آنندراج) (مجموعه ٔ مترادفات).

(زَ تُ) (ص نسب.) = زردشتی: کسی که دارای دین زرتشت است.

زردشتی

بهدینی، زردشتی، زندیک، گبر، مجوس

(صفت) منسوب به زردشت کسی که دارای دین زردشت است به دین زردشتی، آیین زردشت دین زردشت بهدینی.

گبر

1643